1987 წლის 1 ივლისს მქონდა პატივი შევხვედროდი რომის პაპს ა. გ. იან პავლე მეორეს, წარმოშობით პოლონელს კაროლ ვოიტილას, ამჟამად შერაცხულს წმინდანად კათოლი კური ეკლესიისა. შეხვედრა (ე. წ. კერძო - პირადი აუდენცია) შედგა პაპების პირად ბიბ-ლიოთეკაში, სადაც რომის პაპები ხვდებიან სახელმწიფო დელეგაციებსა და სხვა მოწვეულ პირებს.    

      მაგალითისათვის, ორი თვის შემდეგ იმავე დარბაზში შედგა პირველი შეხვედრა მ. გორ-ბაჩოვისა და ედუარდ შევარდნაძისა იან პავლე II - სთან, რა თქმა უნდა, უმაღლესი პოლიტიკური მნიშვნელობისა მთელი მსოფლიოსათვის, განსაკუთრებით, საბჭოთა კავ-შირის ვასალი ქვეყნების მომავლისათვის.

  ვათიკანში მიღებული, ტრადიციული ცერემონია-ლის (დიპლომატიური ოქმის) მი-ხედვით არ არის დაშვებული გასაუბრება თუ თვით მასპინძელი არ გაგიმართავს საუბარს. აუდენციაზე მყოფთა შორის მხოლოდ მე მხვდა პატივი გასაუბრებისა. პაპი შემეკითხა ჩემს არქიტექტურულ შემოქმედების შესახებ კათოლიკური ეკლესიების დაპროექტებაში.

     საუბარი საკმაოდ კარგად "გამოვიდა" რაც ჩემთვის დღემდე დაუვიწყარია. გახუმრებაც კი გავბედე, რაც დიდის ენთუზიაზმით აღიქვა მისმა უმაღლესობამ, რომის პაპმა.

   აუდენციის დამთავრების შემდეგ მისმა პირადმა მდივანმა (ამჟამად კარდინალმა) სტანისლა დზივიშმა მადლობა გადამიხადა პაპის "კარგ ხასიათზე მოყვანისათვის"). ამ შეფასების დასტური მეორე დღესვე "მივიღე" ვათიკანის ოფიციალური გაზეთის "ლ, ოს-სერვატორე რომანოს" რედაქციაში, სადაც შემთხვევით შეხვედრილი პაპის პირადი (ძალიან სახელგანთქმული) ფოტოგრაფი არტურო მარი იტალიური ტემპერამენტით მომესალმა:

   - "სენიორ არკიტეკტო, სენიორ არკიტეკტო" - მისი დამსახურებაა ოთხი სურათი, რომელიც მაქვს აუდენციის სამახსოვროდ. აუდიენციის დროს მომცა შეძალებლობა პაპმა იან პავლე მეორემ, რომ გადამეცა მისთვის პატარა სუვენირი, როგორც ვუთხარი, "ჩემი სამშობლოს ნაწილი" - ორი მცირე ალბომი, შესანიშნავად დაბეჭდილი დანიაში (მამაჩემის ნაჩუქარი), ერთი - გელათის მონასტრის კომპლექს წარმოადგენდა, მეორე - სვანეთს და სვანებს, თან მოკლე სიტყვიერი კომენტარით "გავაცანი" გელათის აკადემიის არსებობაც და რომ საქართველოში ორი აკადემია იყო მე-12 ს-ს პირველ ოცდაათწლეულში და შემდეგ დავურთე, რომ ვიცი, რომ მის უმაღლესობას ძალიან უყვარს მთიელები და ახლა მოკლედ გადმოგცემთ ამ ისტორიას.

       მოვუთხრე სვანი ხალხის დიდ დამსახურებაზედ საქართველოს სულიერი ხელოვნების საგანძურის გადარჩენაში საქართველოს ისტორიის შავბნელ პერიოდებში, რაც ერის გა-დარჩენის ტოლფასი იყო.

    შევატყვე, რომ მოეწონა და გათამამებულმა შევთავაზე ამ ორი ალბომის საჩუქრად მიღება, რაზედაც უყოყმანოდ დამთანხმდა "აუცილებლად-ო". ჩემთვის მოულედნელი იყო პაპის თანმხლებლების რეაქცია, ჩემი მოკრძალებული "საჩუქრების გამოჩენაზედ (ოთხი თუ ხუთი კარდინალი და ორი პაპის პირადი მოაღსარე პირად მდივანთან ერთად).

      არც შეუხედავთ დიდ მაგიდაზე დალაგებულ ძღვენზე (საჩუქრები), რომელიც აუდენ-ციის სხვა მონაწილეებმა მიართვეს, როგორც მიღებულია დიპლომატიური ოქმით რომის პაპს მიართვეს (ოქრო - ვერცხლის ნაკეთობანი, ძირითადად საეკლესიო მომსახურები-სათვის საჭირო ნივთები).

       დაიწყეს დათვალიერება ალბომებისა და გავიგონე, გახარებულნი ენთუზიაზმით გამოთქმავდნენ "გელათი - გელატო", "გელათი - გელატო!" ცოტა შეიძლება ანეგდოტურიც იყოს, მაგრამ ცნობილია, რომ იტალიაში მე-19 საუკუნეში, გამოჩნდა ცნობილი მოძრავი სავაჭრო "ფირმა" გელატო, დღემდე არსებობს, უკვე ფართო მწარმოებელი.

        ხანდახან ასეთი ასოციაციები ხელს უწყობენ ადამიანებს შორის საერთო ენის გამონახვას. ბარემ დავამატებ, რომ კეთლშობილ ადამიანს, ცხონებულ იან პავლე